Opowiadanie Zbiorowe

Spojrzał dziwnie na kobietę – Pani to już chyba naprawdę musi być zmęczona – Pokiwał głową i westchnął rozglądając się po pomieszczeniu – Lepiej będzie jak coś z tą Pani raną zrobimy, niż ma się jakieś wstrętne zakażenie wedrzeć – Znalazł wzrokiem pełną paczkę z papierosami. Wziął kilka do kieszeni a jednego włożył do ust i zapalił – Gdzie w kuźni może być apteczka... - Zaczął myśleć wciąż się uważnie rozglądając, patrząc co jakiś czas na elfkę.

Spojrzała na ranę, która wyglądała paskudnie a po chwili na mężczyzne.
Skrzywiła sie nieco czujac dym.
- Musi Pan palic? - zapytała patrzac na Niego i prawie ze dławiac sie dymem zmieszanym z odorem kuźni.
- Muszę - mruknął mezczyzna rozgladajac sie ciagle w poszukiwaniu apteczki.
- Ale Pan nieporadny... - westchnęła i a mgnieniu oka znalazła obiekt poszukiwan po czym próbowała sama sobie opatrzyac ramię,
jednak to nie było takie proste jak sie wydawało.
Męczyła sie z bandazem ładne kilka chwil...

Zgasił papierosa i odłożył go na blat. Usiadł koło kobiety i opatrzył szybko Jej ranę – Trochę to się będzie goić – Westchnął i usiadł na jakimś starym fotelu – Nie widzę sensu by dziś się stąd ruszać – Spojrzał na elfkę – Późno już... Właściwie wcześnie... - Powstrzymał się od zapalenia kolejnego papierosa.

- Cóż... - westchnęła i zaczęła chodzic po kuźni rozglądając się.
Co jakis czas zatrzymywała wzrok na mężczyźnie i szybko go odwracała by Jego spojrzenia nie napotkac.
Nie znała Go wcale, a jednak był jej bardzo potrzebny.
Zastanawiała sie jak Go podejść by dał sie namówic na "wycieczke" do Lorencii.
- Jest Pan barbarzyńcą? - zapytała patrzac na Niego a gdy przytaknął wiedziała, ze siła na pewno nic nie wskóra.
Magia nie działała na takich ludzi jak On.
- Złoto... - mysl przemknęła przez jej glowe, jednak na biednego takze nie wygladał wiec ta alternatywa takze nie wchodziła w gre.
Zastanawiała sie ciagle Mu się przyglądając.
Nie mogła powiedziec wprost o co chodzi, bo była prawie pewna, ze mężczyzna pośle ja w diabły i nigdy więcej Go nie spotka,
a juz na pewno nigdy więcej nie odzyska należnego jej tronu.
Nie... to nie to, ze chciala byc szanowana i podziwiana. Nie to, ze chciała miec władze.
Po prostu chciała odzyskac to co do niej nalezało, chciała pomścic smierć królowej.
Tak... zemsta jest słodka chociaz nie tak ją wychowano.
Co jej jednak zalezało, skoro istniała sama dla siebie?
Nie miała nikogo za kogo mogłaby byc odpowiedzialna i o kogo mogłaby sie bać.
Zamysliła sie tak az wzrok niechący utkwila w mężczyźnie na dłuzej.
Gdy zorientowała się, ze na Nia patrzy szybko odwróciła głowę.
Postanowiła wyjść z kuźni, nie lubiła takich miejsc, wydawały sie jej za ciemne i za mroczne.
Bez słowa wyszła i gdy jej oczom ukazało się ukochane światło dzienne zauwazyla jakąś dziewczyne leżąca niedaleko.
Wróciła do kuźni.
- Proszę za mną... - zwróciła sie do mezczyzny i niepewnie znowu wyszła na zewnatrz wskazujac na kobiete.

Otworzyła powoli oczy i zamrugała dwa razy zastanawiając czy się jej nie zdaje widziała bowiem kobietę i mężczyzne patrzących na nią, nie miała siły sie ruszać ani mówić, nie miała ochoty na nic, była za bardzo wyczerpana...

Wyszedł za elfką z kuźni i ujrzał śpiącą pod ścianą kobietę – Czy t-t-to ta... - Przeraził się. Za wampirami nie przepadał – Lepiej niech się wyśpi – Westchnął i wziął kobietę na ręce po czym zaniósł Ją na fotel który stał w kuźni. Nic lepszego tam nie znalazł.

Przygladała sie kobiecie, była pewna, ze gdzies juz ja kiedys widziała.
Zamknęła oczy i ujrzala mała dziewczynke, która wyjeżdżała z Lorencii.
Po chwili otworzyła oczy i szybko otarła łze, która spłynęła po jej policzku.
- Nigith... - wyszeptała rozpoznajac w wampirzycy kuzynke, z ktora bawila sie kiedy jeszcze byla ksiezniczka.
Wtedy jeszcze zyli jej rodzice i wszystko bylo dobrze.
- Tu powinna odpoczac, tam bylo za jasno - stwierdzila udajac ze nic sie nie stalo.

Tak tak... Powinna - Przyznał Jej rację - Lecz Pani również powinna odpocząć. A na mnie już czas - Westchnął i usiłował w głowie przypomnieć sobie drogę powrotną. Usiadł jednak przy stole i zaczął myśleć - Przecież się zgubił... Jak ma wrócić. Nie znał tej okolicy. A przecież nie spyta się kobiety czy mu pomoże.

Czuła się już lepiej... ale gdy zobaczyła dwoje ludzi przeraziła się, że mogła coś im zrobić, że mogła nie wytrzymać i wbić swoje białe zęby ich szyje. Myślach zadawała sobie pytania co ja tu robie i kim są Ci ludzie. Jedyną rzeczą jaka ją dręczyła był strach przed drugim człowiekiem. Wysiliła wzrok i przyjrzała się mężczyźnie, którego pierwszy raz widziała na oczy, a później kobiecie, która budziła w niej dziwne uczucia... tak uczucia bowiem była ona jak pół elf, pół wampir.

Przyglądała się Nigith. Pamiętała Ją tak dobrze...
Zastanawiała się dlaczego w Jej oczach widac strach, jakby była bardziej przerazona od niej samej.
- DObrze Cię czujesz Nigith? - Liliana spojrzała pytająco na pół wampirzycę.
- Tak, a skad Ty znasz moje imie? - widac było, ze kobieta wyraźnie się zaniepokoiła.
Wiedźma spodziewała się tego pytania, jednak wydawalo się, ze nie potrafi odpowiedziec.
- Nooo... kiedys... w Lorencii... - zamotała się.
- Lorencia... - powtórzyła Nigith jakby do siebie jednak i elfka i mezczyzna mogli ja słyszec.
- Więc tam byłas? - Lil przyglądała się Jej coraz uwazniej.
- Tak, ale tak jakby w snach. - wyjasniła wampirzyca - pół elfka.
- Czyli pamiętasz... - powiedziala cicho Lili i zamyslona zwróciła wzrok na mężczyznę, który przysłuchiwał się tym rozmowa.
- Cos sie stało? - zapytała gdy przypomniała sobie, ze mezczyzna miał juz iść a dalej siedzi, nie przeszkadzało jej to wcale,
jednak trochę się zmartwiła o nieznajomego.

-Chce tam wrócić! - jej głos był już jednak stanowczy - Musze tam wrócić... muszę coś sprawdzić. Nie wytrzymałabym gdybym tam nie wróciła, teraz kiedy już wiem gdzie mam szukać. - Spojrzała na kuzynkę a później przypomniało się jej że jest tu jeszcze ktoś o kim zapomniała przez chwilę. - Wrócę tam teraz - Stanęła i o mało sie nie przewróciła czując że nie zrobi ani kroku dalej. - Przeklęte światło - usiadła z powrotem i popatrzyła na kobiety jak by chciała samym wzrokiem wymusić od Niej żeby coś wymyśliła...

Siedział tak najwyraźniej czymś zamyślony, powtarzając tylko w myślach słowa kobiet. Wzrok zatrzymał przez dłuższą chwilę na elfce – Nie... Nic się nie stało... - Spojrzał po chwili na wampirzycę i wyszedł z kuźni. Oparł się o ścianę budynku i zapalił papierosa zastanawiając się wciąż nad czymś...

Westchnęła patrzac za wychodzącym mężczyzną.
- Przynajmniej nie będzie nas podtruwac tym świństwem - usmiechnęła sie lekko do Nigith, która zdawała sie byc bezradna.
wiedźma zamysliła sie nad czyms az nagle rozwinęła bandaz.
Rana była jeszcze swieza i ciagle leciała z niej krew.
Liliana podeszła bliżej kuzynki i spojrzała na Nia uwaznie.
- Ufasz mi? - zapytała patrzac Jej w oczy.
- Ufam - odpowiedziałą nieco niepewnie dziewczyna.
- Krew świetlistego elfa uodparnia na swiatło dzienne - stwierdziła nadstawiajac swoje ramie do Jej ust.
Gdy zobaczyła nieco zdziwiony a zarówno przerazony wzrok Nigith powiedziała:
- To naprawdę jedyne wyjscie by nie siedziec tu cały dzien -
- No dobrze... - wampirzyca zblizyła sie i chociaz sama nie dokonca była pewna tej decyzji polizała ramię Lil po czym odsunęła sie znowu.
Nie lubiła tego robic, uwazała wampirzyzm za przekleństwo.
- Chodź trzeba zobaczyc czy działa... - usmiechnęła sie wiedźma i zapominajac o krwawiącym ramieniu pociagnęła za rękę Nigith i obie wyszły przed kuźnie.
_ Niesamowite... - wampirzyca nie mogła sie nadziwic temu co sie stało a elfka usmiechnęła sie tylko po czym obie spojrzały na meżczyzne...

Dawno już wypalił papierosa [xD] Gdy kobiety wyszły spojrzał na Nie nie ruszając się z miejsca.
– Widzę że już lepiej – Spojrzał na wampirzycę. Nie wiedział wiele o tych stworzeniach, tylko tyle, że należy się od nich trzymać z daleka. Następnie nieco zdziwiony spojrzał na elfkę – Czemu rozwiązała Pani bandaż. Rana się jeszcze nie zagoiła – Zmarszczył brwi i poprawił Jej bandaż, by krew nie spływała po Jej szacie – Trzeba będzie iść z tym do medyka... - Westchnął i odsunął się od kobiety przyglądając się Jej uważnie – Dokąd drogie 'Panie' się wybieracie?

- Do medyka? - skrzywiła sie.
Na sam dźwięk tego słowa dreszcz ją przechodził.
Nienawidziała medyków, bo jeden kiedys bardzo ją zawiódł.
Uwazała, ze leczenie konwencjonalne to po prostu strata czasu.
- My musimy sie udac do Lorencii - powiedziała patrzac na męzczyznę,
który wydawał się być zamyslony.
Teraz gdy było jasno zauwazyła, ze znajdują się niedaleko jakiegoś miasta.
I to dosłownie na wyciagnięcie ręki, wystarczyło tylko przejść przez most, który znajdował sie nieopodal.
- Idzie Pan z nami? - zapytała spoglądajac na Niego. Miała nadzieję, ze powie "tak".
Był jej bardzo potrzebny, to On był mężczyzna z przepowiedni.
Czekając na odpowiedź męzczyzny zauwazyła niedaleko jakąś znajoma postac.
Tak... to była ta sama wampirzyca, która ja zatakowała w nocy.
Przestraszyła sie troche, jednak udawała ze nic sie nie stało i ponownie wzrok w mezczyzne wlepiła.

Hmm... Do Lorenci... - Oderwał się od ściany i zrobił kilka kroków w stronę mostu. Miał mętlik w głowie. Nie wiedział o co w tym wszystkim chodzi. On tylko poszedł przecież na spacer - ...W jakim celu do tej Lorenci i dlaczego ja mam tam iść? Przecież w ogóle się nie znamy – Wlepił wzrok w kobietę.

Nie mogła Mu powiedzieć po co ma tam iść.
Chciała byc szczera, ale po prostu nie mogła.
- Pan wybaczy... Liliana Noxford - przedstawiła sie wyciagajac dłon w strone mezczyzny - a to moja kuzynka Nigith... - zawahała sie gdyz nie pamietała jej nazwiska.
Postanowiła wiec dac sobie spokój.
Wampirzyca usmiechnęła sie tylko lekko pokazujac swoje snieznobiałe kły.
- Siriam - mezczyzna odparł troche niepewnie ale równiez podał dłon elfce i uscisnął ja trochę za mocno.
- mocny uscik nie ma co... - zasmiała sie wiedźma cofajac dłon i masujac ja przez chwile.
Siriam tylko spojrzał na elfke i zniecierpliwiony zapytał
- To po co do tej Lorencii? -
- Nooo - Lil nie wiedziała co ma wymyslic. - Mamy cos do załatwienia i jesli chcesz mozesz nam towarzyszyc - odpowiedziała niby obojetnie a tak naprawde zalezało jej na Jego obecnosci.
Zamilkła na chwile i zaczęła wpatrywac sie w drzewo pod którym siedziała znajoma jej wampirzyca...

Tak blisko, a jednak tak daleko

-Możemy szybciej – powiedziała rozglądając się niepewnie, promyki słońca rozjaśniały jej twarz tak że wyglądała przyjemniej niż w nocy. Była bardzo zniecierpliwiona, chciała już być na miejscu, a jednakowo bała się tego spotkania, nie miała pojęcia co wtedy zrobi i jak zachowają się jej prawdziwi rodzice. – Szybciej – szepnęła i popatrzyła na Siriama taki wzrokiem jakby chciała żeby zgodził się jak najszybciej. Po jej głowie szumiało tylko jedno hasło Lorencia. Była już tak blisko spełnienia woli swojej przybranej matki.

Dobrze... Pójdę tam z Wami... - Spojrzał na kobiety i wrócił się szybko do kuźni, po chwili wracając ze sztyletem u boku – Miejmy nadzieję że nie będzie potrzebny... - Powiedział jakby sam do siebie i zaczął iść w kierunku miasta.

- Jej rany są głębokie... - zauwazyła wiedźma chociaz przez grube płotno ich nie widziała.
- Skad wiesz? - Siriam spojrzał na Nia nieco sceptycznie.
- Po prostu wiem - odparła i ponownie wyciagnęla dłoń w stronę elfki. - Es de na nutra es de na thi va vel genatra vampa asi. - wyszeptała elfka w ojczystym jezyku i po chwili na ciele wampirzycy nie było juz ran.
Nigith przyglądała sie z usmiechem, jakby te elfie słowa przypomniały Jej odległe, spokojne czasy.
- Zadziwiajace... - mruknął barbarzynca przygladajac sie.
- Moze chcesz iść z nami? - Lil spojrzała na wampirzyce, któa tylko pokiwała głowa...

Zobaczywszy wampirzyce, uśmiechneła sie ale w tym uśmiechu było coś dziwnego może dlatego, że po raz pierwszy od wielu lat zobaczyła kogoś podobnego do samej siebie. Miała już jednak nadzieje, że nikogo nie spotkają na swojej drodze i że dotrą szybko do miejsca ich wyprawy. Chwilami zastanawiała się czy jest sens tam iść, byłą pewna że jej rodzice żyją ale jak ją przyjmą, bała sie o to najbardziej.