Opowiadanie Zbiorowe

Otworzyła oczy, nadal znajdowała się w świątyni, obok niej leżał nieprzytomny Siriam, a dalej Jeane i Alerian, wyglądali na nieżywych. Nigith nie wiedząc już sama co robić i myśleć zaczęła budzić Siriama, zajęło jej to bardzo dużo czasu.
-Siriam, nareście wstawaj szybciej.
-Co się dzieje?
-Musimy stąd uciekać.
Wzięli martwe ciała i zaczęli powoli iść w stronę wyjścia z ruin świątyni. Gdy już wydostali się ze świątyni położyli martwe ciała na ziemi.
-I co teraz? – zapytał Siriam
-Zostaw to mnie i czekaj tu. – odpowiedziała Nigith i zmieniła się w nietoperza.
Siriam tylko patrzył jak dziewczyna odlatuje. Nigith wędrowała bardzo długą drogę wiedziała że tylko jedna osoba może jej pomóc, gdy doleciał już na cmentarz zmieniła się ponownie w dawną postać. Wędrowała między nagrobkami, czuła jej obecność.
-Nethia...- powiedziała szeptem Nigith a wampirzyca odwróciła się patrząc na nią.
-Czego chcesz? – zapytała Nethia
-Pomocy... – powiedziała Nigith i stanęła naprzeciwko wampirzycy, dzielił ją tylko nagrobek.
-Pomocy? – powtórzyła Nethia – Nie mam zamiaru Ci pomagać.
-Ale pomożesz – syknęła Nigith – Ty nas to wciągnęła i ty nas z tego wyciągniesz.
-A jak bym miała Ci pomóc?
-Nie bądź śmieszna przecież wiem że jesteś nekromantą...

Spogladalem znow na okno, Agatka bawila sie spokojnie z Ramzesem, jednak cos mi zaswitalo w glowie aby isc na cmentarz, pewnie ona nie ma nikogo, moze jeszce uda mi sie ja uratowac przed tymi kogo nazywa przyjaciolmi. Ha! wstalem myslac dalej, wyszedlem z zamku zostawiajac znow Agatke z kociakiem, sam poszedlem na cmentarz, widzialem znow Nethie przechadzajaca sie nie widzialem nic innego poza Nia, oraz druga chyba jej kolezanka. Po jakiejs rozmowie ta pierwsza cos zaczela gadac o nekromancji, scisnelo mnie w mojej nie papujacej juz tetnicy czy Nethia wskrzesza wszystkich co sie rusza? Postanowilem to sprawdzic. Idac za nimi w bezpiecznej odleglosci, postanowilem cos zrobic. Gdy doszli na miejsce Nethia zaczela odprawiac jakis rytual, ja zas musialem jej przeszkodzic :
- No brawo brawo Wampirzyco, az sie wzruszylem
- Amroth! co ty Tutaj robisz ?! - zapytala zdziwiona Nethia
- chcesz to cos zjesc czy co z tym zrobic ?
- zeby ozyl! - warknela druga jej kolezanka
- No niezle niezle, dajcie mi chusteczke, bo sie bym poplakal, gdybym mial bijace serce to naprawde bym sie wzruszyl. Jakie to piekne i szlachetne grupka przyjaciol ratujacych swojego chlip, przyjaciela ? - zaczalem teatralnie tragizowac i nagle pojawia sie promyk nadzieji Ona Nethia, nasza bohaterka, cudowny aniol zycia i smierci, to ona jest dobrem na ktore wszyscy czekali, tylko zapomnieliscie o jednym - tym razem spowaznialem, unioslem glowe wysoko ona jest potepiona jest wampirem, kimze jestes zeby wskrzeszac to cos?!
- TO SA MOI PRZYJACIELE - syknela w moja strone wampirzyca
- Przyjaciele ? ouuu jakie to przykre, tak sie sklada ze za dobrze by wam bylo tak samotnie - spojrzalem na lewo usmiechnalem sie,
- moje psiaki chcialy by sie z wami zabawic kochani - usmiechnalem a z lewej strony powoli szly wilkolaki, ja zas uznalem za stosowne aportowac sie w jakies bezpieczne miejsce i podziwiac to z gory.

-To chyba... – odezwał się Nigith patrząc na cała trójkę – żywi jesteśmy no nie?
-No jasne że żywi - powiedziała Jeane
-A co teraz zrobimy? – odezwał się niespodziewanie Siriam
-Chyba czas już iść zrobić porządek w Lorenci – powiedziała Nigith a wszyscy pokiwali głową i ruszyli naprzód sami nie wiedząc czy dobrze idą. Wszyscy sposzczegli małego pająk, a Nigith dobrze go pamiętając uklękła przy nim i zanim zdarzyła coś powiedzieć odezwały się wrzaski Jeane żeby zabić pająka, brzydziła się nimi. Siriam chciał już go przygnieć nogą, gdy z ręki Nigith wystrzelił mały płomyk, raniąc mu ramie.
-Ani mi się waż – zwróciła się do niego po czym znowu popatrzyła na pająka
-Kan tar te rido*.
Wszyscy patrzyli na Nigith jak na zwariowaną
-Co ty robisz? – wrzasnął Alerian.
-Rozmawiam – odpowiedziała krótko.
-Rozmawiasz, chyba prowadzisz monolog – zakpił Alerian
-Zamilcz – powiedziała Nigith nawet na niego nie patrząc.
Jeane zaczęła się martwic o kuzynkę a Siriamowi było już wszystko jedno.
-De dero kre** – mówiła Nigith nadal w nieznanym języku do pająka.
Gdy wszyscy patrzeli tak na nich pająk się odwrócił i zmierzał w przeciwną stronę niż szli.
-Chodźcie... – powiedziała Nigith.
-Gdzie? – zapytała się Jeane
-Do Lorenci – odpowiedziała pół wampirzyca
-A ten pająk? – pytała nadal Jeane
-Co pająk? – zdziwiła się Nigith
-Czy on musi iść z nami?
-On nas poprowadzi – zakączyła rozmowę


***

* - On już jest niedaleko
** - Zaprowadzisz nas

Stalem jak wryty patrzac co ta dziewczyna chce zrobic z Agata, nie moglem jej dac do zrozumienia ze jej zalezy, niemniej jednak usiadlem w fotelu, wzialem zapalilem cygaro po czym powiedzialem :
- Usiadzmy i porozmawiajmy
- A jezeli nie to co ? - odpowiedziala trzymajac dziewczynke dalej przy sobie
- Masz kogos ? - zapytalem
- Coz to za pytanie ?
- Masz kogos ?
- no nie mam - powiedziala spuszczalac glowe
- a no wlasnie, chcesz pozbawiic mnie jedynej istoty na ktorej mi zalezy ?
- tak jak Ty chciales zabic moich przyjaciol - wysyczala przez zeby
- Widac ze jestes mloda wampirzyca, ja niestety nie jedno rozstanie przezylem, Lord Dracula, Lestat, Batory, to moi przodkowie bracia i siostry, wszyscy nie zyja a raczej zostali potepieni na wieki. Myslisz ze zawsze idziesz wlasciwa sciezka, bo uwazasz ze jestes dobra ? Walczysz w imie Dobroci ktora Bog tak nazwal ?
- Walcze dla siebie, a nie dla Boga! - krzyknela Nethia marszczac brwi
- Kiedys Ci przyjaciele beda musieli Cie opuscic bo tak stworzyl ich Bog, Ty zostaniesz, nie sadzisz ze powinnas zajac sie czyms sensowniejszym ?
Wampirzyca chwile zaczela sie namyslac i nie wiedziala chyba co ma odpowiedziec, niemniej jednak zaczela sie zastanawiac...

- Mozesz tutaj zamieszkac, jezeli chcesz - dodalem z usmiechem
Wampirzyca spojrzala na mnie :
- A po co ?
- Aby stworzyc tej malej rodzine - usmiechnalem sie nadal do Niej
Mloda Wampirzyca stala przede mna wryta nie wiedziala co odpowiedziec..